Sposoby radzenia sobie

Kiedy używamy mechanizmów obronnych by odcinać się od rzeczywistości, nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z nią wystarczająco dobrze, skutecznie. Jeśli unikamy uczuć, pogrążając się w samobiczujących myślach, popadamy w depresję. Tracimy kontakt z samym sobą, nasze związku rozpadają się.

Są dwie drogi. Jedna to ta, w której unikamy uczuć, a tym samym stosujemy różne mechanizmy obronne. Np. Ktoś nas obraża, mamy wtedy podstawy do tego, żeby czuć złość, ale np. w wyniku wychowania, w danej rodzinie, gdzie okazywanie złości było źle widziane przez najbliższych, zamiast uczucia złości pojawia się lęk i tłumaczenie tej osoby np. On był zły bo nie dostał podwyżki od szefa, to nic takiego, zasłużyłam na takie słowa, bo zrobiłam/zrobiłem coś głupiego.

Tymi przykładowymi myślami obracamy złość przeciwko sobie. Racjonalizacja własnych uczuć i minimalizacja czyjegoś postępku prowadzi do trwania w mechanizmach obronnych.

Jest też druga droga. Kiedy jakiś bodziec wywołuje w nas uczucia, które powodują w nas lęk, np. Czuję złość i się tego boję. Na tej drodze możemy zmierzyć się z tymi uczuciami i lękiem, aby skuteczniej poradzić sobie z aktualną rzeczywistością.

Zdarza się, że ludzie zgłaszający się na terapię zostali zranieni w innych relacjach międzyludzkich. Dzielenie się z innymi swoimi wewnętrznymi przeżyciami przynosi ból i strach przed kolejnym odrzuceniem. Dlatego też korzystanie z mechanizmów obronnych wydaje się najbardziej korzystne, bo do tej pory spełniało w jakimś stopniu swoją obronną funkcję, przed zranieniem.